Η Ημικρανία στην Ελλάδα 2018- Μια έρευνα σε 1091 ημικρανικούς ασθενείς

Αν και η ημικρανία είναι πρόβλημα εξαιρετικά κοινό, που αφορά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, στη χώρα μας υπάρχουν λιγοστά επιστημονικά στοιχεία πάνω στο θέμα. Πόσο συχνά πονάει ένας ημικρανικός συμπολίτης μας; Πόσο συχνά αναγκάζεται να απουσιάσει από την εργασία του; Τι θεραπείες έχει δοκιμάσει και με τι αποτέλεσμα; Αν και πρόκειται για σημαντικά θέματα, δεν έχουν ακόμη διαλευκανθεί ως σήμερα.

Ο Σύλλογος Ασθενών με Ημικρανία και Κεφαλαλγία Ελλάδος ολοκλήρωσε και προχωρά στη δημοσίευση στοιχείων από την μεγαλύτερη διαδικτυακή έρευνα που πραγματοποιήθηκε ως σήμερα στην Ελλάδα, σχετικά με την ημικρανία. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε εξ΄ ολοκλήρου από τον Σύλλογο Ασθενών με Ημικρανία και Κεφαλαλγία Ελλάδος και είχε ως σκοπό την καταγραφή στοιχείων σχετικών με δεδομένα δημογραφικά, κλινικά, χρησιμοποιούμενων θεραπειών, επίπτωσης στη ζωή και την εργασία, από μεγάλο αριθμό Ελλήνων ασθενών με ημικρανία.

Το ερωτηματολόγιο της διαδικτυακής έρευνας συντάχθηκε από μέλη του Συλλόγου, σε συνεργασία με τους ιατρούς- συμβούλους του Συλλόγου Δρ. Μιχάλη Βικελή και Δρ. Εμμανουήλ Δερμιτζάκη. Αποτελείται από 52 ερωτήσεις. Πρόσκληση να απαντήσουν στο ερωτηματολόγιο απευθύνθηκε στα μέλη του Συλλόγου, αλλά και στους επισκέπτες του διαδικτυακού τόπου του Συλλόγου.

Από τις 1091 απαντήσεις που ελήφθησαν, το 58% προερχόταν από την Αττική και την Κεντρική Μακεδονία και οι υπόλοιπες από την λοιπή Ελλάδα, ενώ το 93% επί του συνόλου ήταν, όπως αναμενόταν, γυναίκες. Ιστορικό ημικρανίας για περισσότερα από 10 χρόνια δήλωσε το 64% των συμμετεχόντων.

Περίπου το 75% των συμμετεχόντων δήλωσε πως εμφανίζει συμπτώματα ημικρανίας 3-10 ημέρες το μήνα, ενώ το 15% πάσχει από χρόνια ημικρανία, καθώς έχει συμπτώματα περισσότερες από 15 ημέρες το μήνα, πολλές φορές και καθημερινά. Επίσης, το 56% πως χάνει τουλάχιστον μία μέρα το μήνα από την εργασία του, ενώ το 68% πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί τουλάχιστον δύο φορές το μήνα σε οικογενειακές ή κοινωνικές υποχρεώσεις. Τέλος το 63% των συμμετεχόντων δήλωσε πως «αισθάνεται ότι χάνει τη ζωή του πονώντας» ενώ συχνά οι συμμετέχοντες δήλωσαν «απογοητευμένοι» (40%), «αβοήθητοι» (42%), «αγχωμένοι»(43%) και «απαισιόδοξοι» (21%).

Οι μισοί περίπου συμμετέχοντες (49%) είχαν λάβει μία ή περισσότερες φαρμακευτικές προφυλακτικές θεραπείες, όμως σε μεγάλο βαθμό χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Από όσους είχαν χρησιμοποιήσει προφυλακτική θεραπεία, το 57% είχε διακόψει τουλάχιστον μία ή περισσότερες θεραπείες λόγω έλλειψης αποτελεσματικότητας, ενώ το 46% είχε διακόψει τουλάχιστον μία θεραπεία λόγω παρενεργειών. Όσον αφορά τη θεραπεία των κρίσεων, λιγότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες δήλωσαν πως χρησιμοποιούν τριπτάνες. Επίσης, κάτω του 50% ήταν το ποσοστό όσων λαμβάνουν τη θεραπεία της κρίσης με τον σωστό τρόπο, δηλαδή αμέσως μετά την έναρξη των συμπτωμάτων.

Επιπλέον, από την έρευνα προκύπτει επίσης πως, ένας στους πέντε ημικρανικούς έχουν δοκιμάσει ενναλακτική θεραπεία (ομοιοπαθητική, βελονισμός) με φτωχά όμως αποτελέσματα (61% λίγο ή καθόλου ή ευχαριστημένοι από την ομοιοπαθητική, 53% λίγο ή καθόλου ευχαριστημένοι από τον βελονισμό).

Στα βασικά συμπεράσματα της έρευνας, ανήκει πως η ημικρανία αποτελεί για την πλειονότητα των πασχόντων ένα μεγάλο και δισεπίλυτο πρόβλημα υγείας που επηρεάζει αρνητικά σε σημαντικότατο βαθμό την οικογενειακή, κοινωνική και επαγγελματική του ζωή, ενώ παράλληλα φορτίζει τον ψυχικό τους κόσμο με πλήθος αρνητικών συναισθημάτων. Επίσης, παρά το ότι σε σημαντικό βαθμό οι συμμετέχοντες δήλωσαν πως έχουν επισκεφθεί ιατρό για το θέμα, οι προληπτικές θεραπείες συχνά έχουν αποτύχει, είτε λόγω έλλειψης αποτελεσματικότητας, είτε λόγω ανεπιθυμήτων ενεργειών.

Τα αποτελέσματα της έρευνας ανακοινώθηκαν ήδη στο 12ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αλγολογίας, όπου ο Ο Γ.Γ. του Συλλόγου κ. Κων/νος Μπίλιας παρουσίασε στους Ιατρούς-Συνέδρους στοιχεία από την έρευνα και απέσπασε το δεύτερο βραβείο (Β' Έπαινος) από την οργανωτική επιτροπή του Συνεδρίου. Φιλοδοξία του Συλλόγου αποτελεί τα στοιχεία της έρευνας να ανακοινωθούν και σε άλλα ιατρικά συνέδρια που συμμετέχουν ιατροί που παρακολουθούν ασθενείς με ημικρανία, αλλά και να δημοσιευτούν σε επιστημονικά έντυπα. Επίσης, να ανακοινωθούν στους αρμόδιους κρατικούς φορείς, ώστε να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν πάνω στο τόσο κοινό, αλλά συχνά βασανιστικό και δυσεπίλυτο πρόβλημα υγείας.